Sinds 1960 werd door de Stichting Tapwedstrijden het Nederlandse Kampioenschap Biertappen georganiseerd. In elke provincie werd een voorronde gehouden en voor Zuid-Holland was dit in het Groot Handelsgebouw in Rotterdam. De deelnemers moesten 2 glazen bier tappen en daarbij een flesje donker bier met een glas op een dienblad naar de jury brengen, om vervolgens het donker bier in het glas op de tafel voor de jury uit te schenken. Hierbij werd ook gekeken naar de presentatie en de bediening. Na 2 rondes werden de scores opgemaakt, en de 2 tappers met het hoogste resultaat streden dan voor de eerste prijs met een rechtstreekse plaatsing voor de finale van het Nederlands Kampioenschap op de Horecava in Amsterdam.

Vaan heeft altijd bekend gestaan om een goed glas bier, en het was voor hem dus een uitdaging om hieraan mee te doen. Zo bestond het team van café Schippers Welvaren, later café ’t Fust, uit Vaan en zijn vrouw Joke. Natuurlijk gingen vrij veel klanten als supporter mee, in de veronderstelling dat er gratis bier gedronken kon worden als de getapte pilsjes na de beoordeling van de jury werden uitgedeeld. Met nog extra getapte biertjes werden de glazen daarna inderdaad naar de tafels van de supporters gebracht. Nu waren de klanten van Vaan gewend om in een vrij hoog tempo biertjes naar binnen te slaan, en om die reden werd besloten om gezamenlijk ieder een gulden te lappen en die aan de ober te geven. In het voorbijgaan werd de man op een slinkse wijze naar de tafel gelokt, en had hij in een ommezien een leuk centje op zak.

Dat de boodschap goed was overgekomen, liet aan duidelijkheid niets te wensen over, gezien de veelzeggende knipoog en de grijns op het gezicht van de man, dit tot grote tevredenheid van de aanhangers. De meeste aangeboden biertjes werden door hem dan ook linea recta naar de tafels van Vaan gebracht, dit ten koste van de andere supporters, maar dat was dan ook willens en wetens de opzet.

Vaan stond steeds met grote concentratie in één keer glazen bier met een gelijkmatige bierkraag te tappen die Jo dan op het dienblad zette, samen met het flesje donker bier dat, op de tafel aan de andere kant van de jury, in een glas met eveneens een gelijkmatige bierkraag werd uitgeschonken. Over 3 rondes wist Vaan overtuigend in de finale het hoogst te scoren, en mocht hij zich terecht de beste biertapper en kampioen van Zuid-Holland noemen, met daarbij een rechtstreekse plaats voor het Nederlands Kampioenschap Biertappen op de Horecava in Amsterdam.

Ook het daaropvolgend jaar deed Vaan weer mee, en hij werd wederom vergezeld door verscheidene supporters die met de opgedane ervaring met de ober ook nu weer vol goede moed naar het Groot Handelsgebouw in Rotterdam meegingen. Toen de ober al enkele tafels had voorzien van de getapte biertjes, en op den duur bij de tafels van Vaan arriveerde, werd dezelfde truc van vorig jaar uitgehaald, en verscheen er ook nu weer een vals lachje op zijn gezicht. Hij was zeer in zijn nopjes, en dat was eigenlijk ook niet zo verwonderlijk, want hetzelfde foefje werd nu ook toegepast door de meeste supporters van de andere tafels.

De fooien waren voor de ober zodoende al flink opgelopen en de getapte biertjes werden, gewoon zoals het hoort, door de man vrolijk fluitend in volgorde naar de tafels gebracht. Het was in deze situatie immers onmogelijk geworden, nu deze trukendoos ook door de andere supporters was opengetrokken, om thans nog een uitzondering voor ’t Fust te maken. Vandaar dat alle supporters, ook die van Vaan, net zoals de ober eveneens konden fluiten, maar dan wel naar de extra getapte pilsjes.

In totaal heeft Vaan 3 jaar achtereenvolgens meegedaan en werd hij 3 maal kampioen van Zuid-Holland. Teneinde de animo onder de deelnemers niet te laten verslappen, besloot hij om niet langer mee te doen. Op de Horecava is het niet gelukt om de titel Nederlands Kampioen Biertappen te behalen, en eindigde hij met Jo in de finale 3 maal op de tweede plaats.

Vermeld dient te worden dat aan biertappen hoge eisen gesteld worden, en dat Vaan sinds 1957 aan soortgelijke wedstrijden met groot succes had meegedaan. Hij heeft hiervoor een bijzondere onderscheiding gekregen, en bovendien zitting mogen nemen in de jury van andere plaatsen in Nederland. Zie hierbij het verslag in de Havenloods van 16 september 1965.

Alhoewel Vaan in het café hoogstzelden een drankje gebruikte, was het des te opmerkelijker dat hijzelf nooit een biertje dronk, maar een “marietje”. Dan bedoelde hij de vieux Marie Antoinette, die in 1964 door distilleerderij A. Daalmeijer in Schiedam op de markt werd gebracht door op grote schaal te adverteren in de meest gelezen landelijke ochtend-dag en streekbladen, maar bovenal nationale bekendheid kreeg met reclameboodschappen op de veel beluisterde zender radio Veronica.

Tijdens de biertapwedstrijden voor het Nederlands kampioenschap op de Horecavavakbeurs in Amsterdam, was ook een beursstand van distilleerderij Daalmeijer ingericht, waar de horecaondernemers met een hapje en een drankje naar hartenlust konden kennismaken met de vieux Marie Antoinette, dit tot groot genoegen van de meegegane supporters van Vaan, die hier allerminst moeite mee hadden. Als kenner onderschreef Vaan de bijzondere zachte smaak, ondanks het hogere alcoholpercentage van 37% (normaal 35%), en bestelde hij, met een speciale beursaanbieding, meteen maar 20 dozen met 240 flessen.

In de periode dat zijn broer Albert en zijn vrouw Lien de zaak runden, bleef een goed glas bier hoog in het vaandel staan, en zo werd het vakmanschap van Vaan met succes aan ze doorgegeven.

Ook Albert en Lien wilden een gooi doen naar het Kampioenschap Biertappen, waarbij de vaardigheden en tapkunst door Vaan als leermeester werden geïnstrueerd, met het resultaat dat zij in 1967 voor de eerste keer als deelnemers eveneens kampioen van Zuid-Holland werden. Bij het Nederlands Kampioenschap in Amsterdam bereikten ze voorts de finale, waarbij de beide teams in de eindstrijd met een gelijk aantal punten eindigden, zodat de tijd doorslaggevend was. Een verschil van slechts enkele seconden werd het team van ’t Fust uiteindelijk fataal. Zo ontging dus ook aan Albert en Lien het Nederlands Kampioenschap, en veroverden zij met een onderscheiding eveneens de tweede plaats. Na 3 jaar moesten zij jammer genoeg met het café stoppen, dit tot grote teleurstelling van veel vaste klanten.